کوکبه گل رسید ای از ابن یمین فریومدی غزل 163

1 کوکبه گل رسید ای صنم گلعذار جام طرب وقت گل بی می گلگون مدار

2 عیش صبوح آرزو میکندم مدتیست با چو تو شیرین لبی خاصه بوقت بهار

3 چون ز می حسن تو مست خرابند خلق از چه سبب نرگست می نرهد از خمار

4 بر ره دیوانگی نعره زنان شد دلم تا تو بهم بر زدی سلسله مشکبار

5 درد دل ریش را من ز که جویم دوا هم تو قراریش ده چون ز تو شد بیقرار

6 من ز لبت بوسه ئی خواهم و خواهی تو جان زود بگیر و بیار تا کی ازین انتظار

7 دوش نسیم صبا ز ابن یمین یک غزل تازه چو سلک گهر برد بنزدیک یار

8 گفت که در گوش گیر اینسخن دلپذیر تا بودت گوشوار از گهر شاهوار