دلدار برگرفت نقاب از از اسیری لاهیجی غزل 287

1 دلدار برگرفت نقاب از جمال خویش با عاشقان نمود رخ بی مثال خویش

2 چون حسن خود بدید در آئینه شد چنین آشفته کرشمه و غنج و دلال خویش

3 ای آفتاب حسن چو ما ذره توایم یارب مساز کم ز سرما ظلال خویش

4 از نور مهر روی تو عالم منور است اظهار کرده به دو عالم کمال خویش

5 عشاق را به آتش هجران بسوختی برسوخته بریز زلال وصال خویش

6 بگشا نقاب زلف بروز آرشام را دیوانه ساز خلق جهان از جمال خویش

7 خود را به پیش یار اسیری نثار کن در بزم وصل او چو نداری مجال خویش