1 رخت عاشقان را نظر می‌پذیرد لبت خستگان را شکر می‌پذیرد

2 فلک را شکرخنده می‌آید آنجا که پروانه را شمع پر می‌پذیرد

3 ز آه دلم هر شبی خاک کویت جهان را نسیم سحر می‌پذیرد

4 به دل مهر بپذیر کاین مایه دانی که سنگ سیه نقش زر می‌پذیرد

5 گرفتم رسد هرچه پذرفتی از من مرا تا رسیدن که در می‌پذیرد؟

6 به غم می‌دهم جان پاک از دل خویش اگر جان ز من بی‌جگر می‌پذیرد

7 مجیر ارچه زد پشت پایی جهان را به منت ز تو دردسر می‌پذیرد