1 به تایید دارای گردون سپهر که لطفش بود آب این سبز کشت

2 شد از حاجی آقا محمد جهان خصوص اصفهان رشک باغ بهشت

3 در آنجا ز سعیش که مشکور باد شد آباد هم مسجد و هم کنشت

4 برافراخت بنیان افعال نیک برانداخت بنیان اعمال زشت

5 در آن شهر دلکش یکی باغ ساخت که مشک و عبیرش بود خاک و خشت

6 گل عشرت‌آمیز آن روضه را تو گوئی که از آب حیوان سرشت

7 ز گیسوی عنبرفشان حورعین پی استوای زمین رشته رشت

8 خزانش فرحبخش چون نوبهار دیش جانفزا همچو اردیبهشت

9 از آن دلگشا نام کردش خرد که در دل تماشای آن غم نهشت

10 چو آن باغ فردوس مانند را نهادند بنیاد هاتف نوشت

11 به شوق از پی سال تاریخ آن که دایم بود دلگشا چون بهشت