کاندران از ملا احمد نراقی مثنوی طاقدیس 42

1 کاندران رادان همه گمره شدند موشکافان جهان ابله شدند

2 دور بینان کور و نابینا همه تیزهوشان بیهش و رسوا همه

3 داد بهر آزمایش جلوه ها هیچ اندر هیچ اندر هیچ را

4 وان چه بود آن چیز و بالاتر ز چیز کرد پنهان در پس صد پرده نیز

5 این منی را در نظرها جلوه داد نام من هر هیچ بن هیچی نهاد

6 بیخودی را از نظرها دور کرد دیده ها از دیدن آن کور کرد

7 تا به کی گویی من و من ای عمو گوییا نشناختی خود را نکو

8 قطره ی آب پلیدی مایه ات روز و شب ها سرکشی شد پایه ات

9 ای منی تا چند مانی و منی ای دنی تا کی غرور و برتنی

10 بایدت شستن بدست خویشتن کون خود هر روز و شب ای مؤتمن

11 ای تو کون شور و تو کون خود بشو اینقدر منشین و ما و من مگو

12 فخر تو این بس که گویی نغز و چست کون خود را می توانم پاک شست