عرفی لب معنی ام دم از از عرفی شیرازی رباعی 122

1 عشق کو تا در بیابان جنون آرد مرا تشنه سازد، بر لب دریای خون آرد مرا

2 در می طامات خوش لایعلقم، مطرب کجاست تا به هوش از نغمه های ارغنون آرد مرا

1 ما تشنه لب و چشمه ی حیوان نفس ماست درویش جهانیم و هما در قفس ماست

2 آن زهر پرستی که بود در شکرستان بیگانه ز خاییدن شکر مگس ماست

1 امید عیش کجا و دل خراب کجا هوای باغ کجا، طائر کباب کجا

2 به می نشاط جوانی به دست نتوان کرد سرور باده کجا، نشئهٔ شباب کجا