می آید و بی دل دو از اوحدالدین کرمانی رباعی 27

1 خواهی که به سوی حضرتش یابی بار بردارم من از دل و جانت این بار

2 در راه طلب خاک کِه و مِه می باش شیخی و رئیسی و امیری بگذار

1 یا رب تو مرا به ژنده ارزانی دار غم را به من فکنده ارزانی دار

2 تاج و کمر و تخت به سلطان دادی درویشی را به بنده ارزانی دار

1 خود را چو نمود او نه خیال است و نه طیف تو چون و چگونه دانیش باشد حیف

2 هرگز نرسی به ذات او تا گویی ماهو و متی و لم و این و کم و کیف