بیا لطافت گل را ببین از جهان ملک خاتون غزل 392

1 بیا لطافت گل را ببین به وقت صبوح که تا ز خوف بیاسایدم زمانی روح

2 به وقت گل دل خود را مدار تنگ ز غم یقین بدان که درین موسمست عین فتوح

3 بسان بلبل شوریده دل ز بیم فراق هزار ناله برآرم من از دل مجروح

4 به صبح در چمن گل شدم به گل گفتم به مدح روی تو مادح منم تویی ممدوح

5 اگر جهان همه طوفان بگیرد او چه غمش کسی که دست امیدش رسد به دامن نوح