بیا غم از بر آن یار غمگسار از جهان ملک خاتون غزل 713

1 بیا غم از بر آن یار غمگسار رسید دعا بسی و ثناهای بی شمار رسید

2 به نامه کرد مشرف مرا نگار به لطف جهان ز نامه و نامش به اعتبار رسید

3 از آن نوازش و الطاف بنده پرور او چه خرّمی به دل تنگ سوگوار رسید

4 صبا ببر تو پیامی ز من به سوی نگار که بس جفا به من خسته دل ز یار رسید

5 بیا و چاره ی درد دلم کن از سر لطف که جان به لب ز غم رویت ای نگار رسید

6 گل وصال تو را خلق گل فشان کردند مرا ز گلشن وصلت نصیب خار رسید

7 خبر به بلبل شوریده ده صبا زنهار که وقت بانگ تو و ناله هزار رسید

8 جواب دادم و گفتم به گل بگو باری که جان غمزده بر لب ز انتظار رسید

9 ز روزگار بگو تا که طرف بربندد بسی ملال که ما را ز روزگار رسید