بیا، ای دیده، تا یک دم بگرییم از عراقی غزل 204

1 بیا، ای دیده، تا یک دم بگرییم نیم چون خوشدل و خرم بگرییم

2 دمی بر جان پر حسرت بموییم زمانی بر دل پر غم بگرییم

3 گهی از درد بی‌درمان بنالیم گهی از زخم بی‌مرهم بگرییم

4 دل ما مرد، بر تن خوش بموییم چو عیسی رفت، بر مریم بگرییم

5 چو کار از دست رفت، این گریهٔ ما ندارد هیچ سودی، هم بگرییم

6 خوشا آن دم که با ما یار خوش بود کنون در حسرت آن دم بگرییم

7 نشد جان محرم اسرار جانان بر آن محروم نامحرم بگرییم

8 تن بیمار ما درهم شد از غم بر آن بیچارهٔ درهم بگرییم

9 ز عمر ما دوسه دم ماند باقی بیا، کین یک دو دم بر هم بگرییم

10 عراقی را کنون ماتم بداریم بر آن مسکین درین ماتم بگرییم