بیا که بی تو مرا این از عمادالدین نسیمی غزل 141

1 بیا که بی تو مرا این جهان نمی باید بجز وصال تو ما را جنان نمی باید

2 زمانه ملک سلیمانم ار دهد بی تو نخواهم آن که مرا بی تو آن نمی باید

3 بیا که بی تو گدایان کوی عشقت را سریر سلطنت جاودان نمی باید

4 بجز هوای سر کویت ای شه خوبان! کنار سبزه و آب روان نمی باید

5 به تیغ هجر بکشتی مرا و برگشتی تراست حکم ولی آنچنان نمی باید

6 (به پرسش من بیمارت التفاتی نیست مگر تو را دل این ناتوان نمی باید)

7 به قول مدعیان می کنی کنار از من میان ما و تو این در میان نمی باید

8 بیا که بی سر زلفت من پریشان را نسیم غالیه مشکسان نمی باید

9 شکرلبان بهشتی اگرچه بسیارند مرا جز آن بت شیرین دهان نمی باید

10 گمان مبر که نسیمی بجز تو دارد دوست که در یقین محبت گمان نمی باید