بیا که لشکر دی خیل از امیرعلیشیر نوایی غزل 131

1 بیا که لشکر دی خیل سبزه غارت کرد بسوی باده ز یخ شوشه ها اشارت کرد

2 ز باده جوی حرارت که رفت آن کآتش بگرم رویی خود دعوی حرارت کرد

3 بریم دفتر و سجاده بهر می سوی دیر «که سود کرد هرانکس که این تجارت کرد»

4 خوش آن کسیکه درین فصل توبه چون بشکست گناه خود بشکست خودی کفارت کرد

5 شراب گشت به ما باعث خرابی ها خداش خیر دهاد ار چه پر شرارت کرد

6 هوای میکده عشرت فزاست باده فروش مگر بآب می این خانه را عمارت کرد

7 ز لوث زهد ریای معاشری شد پاک که بهر سجده به ابریق می طهارت کرد

8 چو سر بکوه و بیابان نهی دلی دریاب که یافت حج قبول آنکه این زیارت کرد

9 ز لفظ بگذر و معنی طلب کن ای فانی که اهل معنی ابا ز آفت عبارت کرد