بیا که فصل خوش روزگار نزدیک از سلیم تهرانی غزل 268

1 بیا که فصل خوش روزگار نزدیک است زمان سیر گل و لاله زار نزدیک است

2 فتاده ام به طلسم قفس، چه چاره کنم ز باغ دورم و فصل بهار نزدیک است

3 به حرف عشق، همین کوهکن بود امروز که پاره ای سخن او به کار نزدیک است

4 نوید دولت دنیا چنان بود کز مهر دهند مژده به مجرم که دار نزدیک است

5 چو نیست قوت یک گام رفتنم از ضعف چه سود ازین که ره کوی یار نزدیک است

6 حدیث قرب وطن پیش من مگوی، چه سود که سیل بادیه را کوهسار نزدیک است

7 به خانه می نتوان خورد در بهار سلیم کنار کشت و لب جویبار نزدیک است