بیا که ساقی گلچهره از اقبال لاهوری پیام مشرق 217

1 بیا که ساقی گلچهره دست بر چنگ است چمن ز باد بهاران جواب ارژنگ است

2 حنا ز خون دل نو بهار می بندد عروس لاله چه اندازه تشنه رنگ است

3 نگاه میرسد از نغمهٔ دل افروزی به معنیی که برو جامهٔ سخن تنگ است

4 به چشم عشق نگر تا سراغ او گیری جهان بچشم خرد سیمیا و نیرنگ است

5 ز عشق درس عمل گیر و هر چه خواهی کن که عشق جوهر هوش است و جان فرهنگ است

6 بلند تر ز سپهر است منزل من و تو براه قافله خورشید میل فرسنگ است

7 ز خود گذشته ئی ای قطره محال اندیش شدن به بحر و گهر برنخاستن ننگ است

8 تو قدر خویش ندانی بها ز تو گیرد وگرنه لعل درخشنده پاره سنگ است