بیا، که عشق برافراخت سنجق از قاسم انوار غزل 508

1 بیا، که عشق برافراخت سنجق سلطان بیا، که شهر شد ایمن ز حیله شیطان

2 هزار شهر بگردیدم از فلک بفلک بغیر حضرت السان نیافتم همه دان

3 هزار عاشق صادق بدند احمد را ولیک کمتر افتد چو بوذر و سلمان

4 مگر بتوبه و تقوی طریقتی بروی وگر نه راه نیابی بکوچه سلطان

5 دلم چو گم شود از کوی یار واطلبید دگر مجوی دلم را ز روضه رضوان

6 ز عزت و عظمت خود بهیچ پروا نیست ترا، چنانکه تویی، بر جمال خود نگران

7 چو قاسمی ز غمت خوشدل و سبکبارست خدای رحم کند بر دل سبک باران