بیامدی صنما بر دو پای بنشستی از ابوالفرج رونی غزل 2

1 بیامدی صنما بر دو پای بنشستی دلم ز دست برون کردی و به در جستی

2 نه مست بودی و پنداشتم که چون مستان همی به حیله شناسی بلندی از پستی

3 سه روز شد پس از آن تا ز درد فرقت تو نه هوشیاری دانم که چیست نه مستی

4 درست گشت که جان منی بدان معنی که تا زمن بگسستی به من نه پیوستی

5 به جان جانان گر تو به دست خویش دلم چنانکه بردی امروز باز نفرستی