بی‌رخت جانا، دلم غمگین مکن از عراقی غزل 219

1 بی‌رخت جانا، دلم غمگین مکن رخ مگردان از من مسکین، مکن

2 خود ز عشقت سینه‌ام خون کرده‌ای از فراقت دیده‌ام خونین مکن

3 بر من مسکین ستم تا کی کنی؟ خستگی و عجز من می‌بین، مکن

4 چند نالم از جفا و جور تو؟ بس کن و بر من جفا چندین مکن

5 هر چه می‌خواهی بکن، بر من رواست بی نصیبم زان لب شیرین مکن

6 بر من خسته، که رنجور توام گر نمی‌گویی دعا، نفرین مکن

7 در همه عالم مرا دین و دلی است دل فدای توست، قصد دین مکن

8 خواه با من لطف کن، خواهی جفا من نیارم گفت: کان کن، این مکن

9 با عراقی گر عتابی می‌کنی از طریق مهر کن، وز کین مکن