بیا که با دلم آن می‌کند پریشانی
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 بیا که با دلم آن می‌کند پریشانی که غمزه تو نکردست با مسلمانی
2 زدیده رفتی و مردم همان نفس ، فریاد که بی تو مردم وآنگه چنین بآسانی
3 کسی که تشنه لب ناز توست میداند که موج آب حیات است چین پیشانی
4 نهشت غمزه اسلام دشمنت که دو روز محبت تو کنم جمع با مسلمانی
5 ترحمی نکند حسن بر دلم ، گوئی که در زمانه یوسف نبود زندانی
6 که گفت مطلع دیگر چنین نیاری گفت که تازه سازد از این مطلع‌آفرین خوانی
دیدگاه‌ها **