بیا کز درد دوری بی قرارم از جهان ملک خاتون غزل 971

1 بیا کز درد دوری بی قرارم به هجران بیش از این طاقت ندارم

2 نپرسی حال زار من که چونی که عمری بی رخت چون می گذرم

3 بتا دانم که تو طاقت نیاری یقین گر بشنوی زاری نزارم

4 غذای جان بجز خون جگر نیست بجز غم نیست باری غمگسارم

5 چنان از باده هجر تو مستم که از سر کی رود بیرون خمارم

6 مسلمانان چه چاره چون نگیرد به وصل خویشتن دستی نگارم