بیا ای ز سر تا قدم جان پاک از جامی غزل 296

1 بیا ای ز سر تا قدم جان پاک ز هر تن خطاب تو روحی فداک

2 ز دست توام هرچه آید خوش است چه آب حیات و چه زهر هلاک

3 به خاک درت سجده می خواستم ولی بردم این ارزو را به خاک

4 مرا تا خیال تو شد مرغ دام قفس وار دارم دل چاک چاک

5 به بزم خراباتیان غمت اگر نیست قندیل روشن چه باک

6 همین بس که پیر مغان برفروخت به جام می این تیره دیر مغاک

7 به راه تو جامی نهاده ست سر دل دردمند و رخ گردناک