بیا، بیا، که فقیریم و خاکسار توییم
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 بیا، بیا، که فقیریم و خاکسار توییم مدام مست می چشم پر خمار توییم
2 اگرچه باده پرستیم، مست آن جامیم اگرچه اشتر مستیم در قطار توییم
3 اگر مسافر شوقیم با تو هم سفریم وگر مجاور عشقیم در دیار توییم
4 هزار تیغ جفا از تو بر جگر خوردیم چه جای عذر؟ که صد بار شرمسار توییم
5 هزار سجده اگر آوریم میدانیم که بی شفاعت عرفان گناهکار توییم
6 جهان چرا همه با ما بدشمنی برخاست؟ گناه ما بجزین نی که دوستدار توییم
7 حبیب گفت بقاسم که: در سرای وجود بهر غمی که فرستیم غمگسار توییم