بیا که چون خم زلفت مشوشم از آشفتهٔ شیرازی غزل 971

1 بیا که چون خم زلفت مشوشم بی تو تو خوش به بزم رقیبان و ناخوشم بی تو

2 تو آتشی زده ای بر عذرا از می غیر چو زلف و خال نکویان در آتشم بی تو

3 اگر چه زهر مذابست بی تو مینوشم و گرچه باده کوثر نمی چشم بی تو

4 زبیم آنکه شود برق و آیدت زقفا گمان مدار که من آه بر کشم بی تو

5 بگفتمش که زهجر تو من پریشانم جواب داد که آشفته من خوشم بی تو