ای آمده گریان زتو خندان همه کس از اوحدالدین رباعی 17

1 در دیدهٔ هرک توتیای تو بود سلطان زمانه و گدای تو بود

2 البّته کمال هیچ کس را نرسد آنجا که جلال کبریای تو بود

1 تا یوسف دل را نکنی از بن چاه یعقوب خرد ضریر باشد در راه

2 خواهی که عزیز مصر باشی در راه از عشق کمر ببند و از صدق کلاه

1 گر بد داند و گر نکو او داند گر جرم کند و گر عَفو او داند

2 تا زنده ام از وفا نگردانم روی من بر سر آنم آن او او داند