کام بخشا! ز تو شد خربزه ای لطف مرا
- 1
- 2
- 3
- 4
1 کام بخشا! ز تو شد خربزه ای لطف مرا همچو حوران بهشتی خوش و پاکیزه سرشت
2 داده دهقان عوض آب به او شربت قند «هرکسی آن درود عاقبت کار که کشت»
3 چون تو شیرینی هر حرف نکو می دانی «مدعی گر نکند فهم سخن، گو سر و خشت»
4 بود چون لایق بزم تو، مناسب دیدم کز بهشت آمده را باز فرستم به بهشت