1 رنگین کنی زخون جگر گر خیال را شاید که دلنشین شود اهل کمال را

2 در پیش قامت تو چو بید موله است سر بر زمین ز بار خجالت نهال را

3 مایل به ابروی تو دم حیرتم که هست حاجت به همنشین ادافهم لال را

4 ترسم به شیشه خانهٔ رنگت فتد شکست با ماهتاب چهره مکن آن جمال را

5 تا در خیال نرگس پرخواب او شدم بستم به چشم و دل، ره خواب و خیال را

6 از فیض عجز در چمن عرش طایریم اینجا شکست شاهپری کرده بال را

7 سروت به گلشنی که خرامان شود به ناز خجلت، چو نخل موم، گدازد نهال را

8 جویا به روی خفتهٔ غفلت زند گلاب با چشم کم مبین عرق انفعال را