مدعی که آتش اعراض فروزندهٔ از محتشم کاشانی غزل 96

1 به عزم رقص چو آن فتنه زمین برخاست بر آسمان ز لب غیب‌افرین برخاست

2 به بزم شعلهٔ ناز بتان جلوه فروش فرو نشست چو آن سرو نازنین برخاست

1 تا همتم به دست طلب زد در بلا دربست شد مسخر من کشور بلا

2 دست قضا به مژده کلاه از سرم ربود چون می‌نهاد بر سر من افسر بلا

1 ای ز دل رفته که دی سوختی از ناز مرا دارم اندیشه که عاشق نکنی باز مرا

2 کرده‌ام خوی به هجران چه کنم ناز اگر عشق طغیان کند و دارد از آن باز مرا