1 چو با من رای پیوندی نداری دلم سیر آمد از پیوند و یاری

2 نه خوی آن که از من عذر خواهی نه بوی آن که بر من رحمت آری

3 سرم شد خیره، تا کی ناامیدی؟ دلم شد تیره، تا کی بردباری؟

4 رخت چندان جفا کردست بر من که گر بعضی بگویم شرم داری

5 گهی در پای عشقم می‌دوانی گهی در دست هجرم می‌گذاری

6 نخواهم داشت دست از دامن تو اگر خود بر سرم شمشیر باری

7 من از عشق تو با غمهای دلسوز من از هجر تو در شبهای تاری