چو با تست مقصود، هرجا که از قاسم انوار غزل 606

1 چو با تست مقصود، هرجا که هستی گرش باز دانی ز هجران برستی

2 درین جست و جو دور رفتی وگر نی چو خود را بدانی ازین جو بجستی

3 ز تحصیل عرفان محصل همین شد که: حاصل تویی زین بلندی و پستی

4 ازان منتظم شد بتو نظم عالم که شد بیت لطفی ز دیوان هستی

5 زهی!ساقی جان، که از لطف و احسان ز بد مستی ما سر خم نبستی

6 ز جام خدا باده ناب بستان که این می پرستی به از خود پرستی

7 بده یک دو جام دگر قاسمی را که وقت خمارست و پایان مستی