1 چو خاک راه توام ای تو شاه جرعه کشان ز نیم خورد میت جرعه ای به خاک افشان

2 هزار شرم ز دینم که هر شب از مستی مغان برون فکنندم ز خاک دیر کشان

3 سحر ز رنج خماریم ناخوش ایساقی به سازمان بدو جام می صبوح خوشان

4 ز جام وصل تو سیراب صاف نوشانند چه شد به دردکشان نیز جرعه ای بچشان

5 غلام پیر مغانم که خاک دیرش را به بال خویش بروبد ملک ز رفعت شان

6 چه حد نام تو بردن که من به عشق توام غلام ماه وشان ای که شاه ماه وشان

7 مجو نشانه فانی که تا بشد عاشق ازو بدشت فنا کس نیافت نام و نشان