چو اوست طالب بخشش چرا از آشفتهٔ شیرازی غزل 1220

1 چو اوست طالب بخشش چرا طلب نکنی چو دوست عیش پسندد چرا طرب نکنی

2 تو ماه و ماه بود آفت کتان و قصب تو پیرهن زکتان جامه از قصب نکنی

3 تو پادشاهی و از مهر و کینه ناچاری بدوست لطف و بدشمن چرا غضب نکنی

4 کدام شب که زوصل تو صبح عید نشد کدام روز که از هجر خویش شب نکنی

5 تو نخل باغ بهشتی سخن بگو زآن لب که از حلاوت او میل بر رطب نکنی

6 تو بت که آینه بنهاده ای برابر خویش اگر صنم بپرستی بسی عجب نکنی

7 مسلم است که تقسیم نقطه ممکن نیست اگر تو باطلش از حرف زیر لب نکنی

8 بسنگدل بت آئینه رو اگر بینی دگر تو آینه اسکندر از حلب نکنی

9 شفای درد جهان گرچه پیش تست مسیح بدرد عشق عجب باشدم که تب نکنی

10 تو طوطی عجم آشفته و شکر گفتار ستم بود که مدیح از شه عرب نکنی

11 علی که از دو جهان بود او بود مطلب زهر دو کون بجز بر درش طلب نکنی