چو نازنین جهانی بحسن خویش از قاسم انوار غزل 387

1 چو نازنین جهانی بحسن خویش بناز که پیش ناز تو میرم بصد هزار نیاز

2 دلم غریب هوای دیار تست، بیا دمی بحال غریب دیار خود پرداز

3 گرم بروضه صدر جنان برند چه سود؟ که دل بجانب کوی تو می کند پرواز

4 ز چشم مست تو مستم، که اهل صومعه را درید پرده تقوی بغمزه غماز

5 چو شمع آتش عشقست در دلم، لیکن بذکر و فکر توام در میان سوز و گداز

6 بنور دیده محمود می توان دیدن اشعه لمعات جمال حسن ایاز

7 بگفتم: از غم عشق تو سوختم، چه کنم؟ بخنده گفت که: قاسم، برو بسوز و بساز