1 چو موسی باز می‌گردید از طور در آن وادی سیاهی دید از دور

2 چو نزدیکش رسید او بود شیطان که می‌نالید او از دوری و عصیان

3 چو موسی دید او را رحمش آمد کمانش شد که آن دم خشمش آمد

4 به شیطان گفت موسی ای گنهکار چرا سجده نکردی تا شوی خوار

5 بگفتا زان سبب سجده نکردم که ترسیدم مبادا چون تو گردم

6 بگفتا من چه گشتم در نبوت بگفتا اوفتادی از فتوت

7 بگفتا چون فتادم هین بیان کن عیانم نیست این بر من عیان کن

8 بگفتا خواستی از دوست دیدار چرا کردی نظر آنجا به کهسار

9 چو روی از وی بگرداندی ندانی شوی خسته ز قول لن ترانی

10 چو بودم من به عشق او یگانه مرا می‌آزمود این بُد بهانه

11 ز عصیان بس چها آمد به رویم نجستم غیر او و هم نجویم

12 ز عشقش سجدهٔ آدم نکردم چو حق باشد سوی آدم نگردم

13 به غیر حق دگر چیزی ندانم اگر نزدیک یا دورم همانم

14 بگفت این‌ها و از موسی جدا شد ندانستش چه افتاد و کجا شد

15 یقین دان عشق کار سرسری نیست حقیقت مرد عاشق هر دری نیست

16 کسی کش عشق شخصی هست در پوست نخواهد غیر او هرچند نیکوست