چو از روز ازل رندی و قلاشی از اسیری لاهیجی غزل 385

1 چو از روز ازل رندی و قلاشی است آئینم بجز عشق تو ورزیدن نباشد مذهب و دینم

2 ز شمع روی تو آتش فتاد اندر دل و جانم مگر آب لب لعلت دهد زین سوز تسکینم

3 رخت از ظلمت زلفت اسیر قید می دانم ز نور رویت آزادی ز هر قیدی همی بینم

4 ندارم خسرو خوبان ز دامان تو دست از چه چو فرهاد از غم عشقت برآید جان شیرینم

5 عجب کز غمزه شوخت سلامت جان برم آخر چنین کان چشم فتانت میان دربست برکینم

6 دل ریش مرا درد تو آمد مرهم ای دلبر ز جان برخیزم ار یک لحظه بی درد تو بنشینم

7 زقید عشقم آزادی اسیری تا ابد نبود چوبهر عاشقی حکم ازل کردست تعیینم