1 چو از عالم جمال او عیانست بعالم ازچه رو رویش نهانست

2 نظر کن در مزایای دو عالم ببین عکس رخ او چون عیانست

3 رخ چون آفتاب یار تابان ز روی جمله ذرات جهانست

4 جهان بی جلوه رخسار جانان بجان او که بی نام و نشانست

5 ز روی ماهرویان بین جمالش که عکس او عیان از مه رخانست

6 بما هر دم به حسنی رخ نماید چه یار دلفریب و وه چه جانست

7 جهان شد مظهر حسن رخ او جمالش ظاهر از کون و مکانست

8 بسر آن دهان کی راه یابد مگر آن کو بغایت نکته دانست

9 ز بحر عشق کی جوید کناری اسیری چون بجان اندر میانست