چو حوری جهان از هاتف اصفهانی دیوان اشعار 31

1 منم آن رند قدح نوش که از کهنه و نو باشدم خرقه‌ای آنهم به خرابات گرو

2 زاهد آن راز که جوید ز کتاب و سنت گو به میخانه در آی و ز نی و چنگ شنو

1 با حریفان چو نشینی و زنی جامی چند یاد کن یاد ز ناکامی ناکامی چند

2 بی تو احوال مرا در دل شب‌ها داند هر که بی هم چو تویی صبح کند شامی چند

1 زهی از رخ تو پیدا همه آیت خدایی ز جمالت آشکارا همه فر کبریایی

2 نسپردمی دل آسان به تو روز آشنایی خبریم بودی آن روز اگر از شب جدایی