چو گریم بی تو اشگم از بن از محتشم کاشانی غزل 194

1 چو گریم بی تو اشگم از بن مژگان فرو ریزد که چون خیزم ز جا سیلابم از دامان فرو ریزد

2 پذیرد طرح کاخ عشرتم دوران مگر روزی کز آهم این نیلوفری ایوان فرو ریزد

3 نیامد آن سوار کج کله در مجلس رندان که مغز استخوانم در تب هجران فرو ریزد

4 به سرعت بگذرد هر تیرش آخر از دل گرمم ازو چون قطره آب آهنین پیکان فرو ریزد

5 به نخلی بسته‌ام دل کز هوائی گر کند جنبش به جای میوه از هر شاخ وی صد جان فرو ریزد

6 خموشی محتشم اما سخن سر می‌زند کلکت به آن گرمی که آتش از دل ثعبان فرو ریزد