باغ چو دیباوشی‌ست در قدم نوبهار
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 باغ چو دیباوشی‌ست در قدم نوبهار نالۀ مرغان خوش است بر رخِ گُل زار زار
2 چون ز نسیمِ صبا گشت معطّر هوا فاخته شد با نوا بر سرِ هر کوه‌سار
3 خیز و دو سه باده‌خور پردۀ خود را بدر پس کن ای خوش پسر راز نهان آشکار
4 از طربِ بلبلی خفته به زیرِ گلی مست چو لایعقلی خرمنِ گل در کنار
5 عیش همین یک نفس باش نزاری و بس در رهِ دیگر هوس خاصه به فصلِ بهار
دیدگاه‌ها **