باغ چو دیباوشی‌ست از حکیم نزاری قهستانی غزل 602

1 باغ چو دیباوشی‌ست در قدم نوبهار نالۀ مرغان خوش است بر رخِ گُل زار‌ زار

2 چون ز نسیمِ صبا گشت معطّر هوا فاخته شد با نوا بر سرِ هر کوه‌سار

3 خیز و دو سه باده‌خور پردۀ خود را بدر پس کن ای خوش پسر راز نهان آشکار

4 از طربِ بلبلی خفته به زیرِ گلی مست چو لایعقلی خرمنِ گل در کنار

5 عیش همین یک نفس باش نزاری و بس در رهِ دیگر هوس خاصه به فصلِ بهار