چو از فکر کام تو حاصل شود از جویای تبریزی غزل 627

1 چو از فکر کام تو حاصل شود زبان خار پیراهن دل شود

2 بود دست گل باز چون آینه به آن آینه رو مقابل شود

3 از آن ناز او اینقدر می کشم که طبعش به بیداد مایل شود

4 زبارندگی های ابر مژه فلک رود نیل و زمین گل شود

5 ز غفلت بیندیش جویا که صید به دام افتد آن دم که غافل شود