چو عندلیب نه از باده ی کهن از سلیم تهرانی غزل 769

1 چو عندلیب نه از باده ی کهن مستم فریب نکهت گل کرده در چمن مستم

2 نسیم کوی تو در باغ می برد هوشم خیال روی تو دارد در انجمن مستم

3 ترا ندیده به وصف تو عشق می بازم چو بلبل قفس از نکهت چمن مستم

4 مکن کرشمه که کار مرا نگاه تو ساخت به جام باده چه ریزی دگر، که من مستم

5 سلیم بیخودم از نغمه ی صریر قلم ز بانگ تیشه ی خود همچو کوهکن مستم