چو الطاف الهی رهبر آمد از اسیری لاهیجی غزل 210

1 چو الطاف الهی رهبر آمد نهال بخت من زان در برآمد

2 ببر شد نخل امید من آخر که یار سرو قدم در برآمد

3 چو گشتم مبتلا در دست عشقش مرا غم های عالم غمخوار آمد

4 روان می پرورد بوس لبانش که آب زندگی جان پرور آمد

5 ز فکر کفر و دین ما را شب و روز خیال زلف و رویت بهتر آمد

6 مثال سرو قدش راستی را بباغ خلد طوبی کمتر آمد

7 اسیری را دمی دیدار خوبش ز دنیا و ز عقبی خوشتر آمد