چو شمشیر بایدت از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 133

1 نیز نگیرد جهان شکار مرا نیست دگر با غمانش کار مرا

2 دیدمش و دید مر مرا و بسی خوردم خرماش و خست خار مرا

1 حکیمان را چه می‌گویند چرخ پیر و دوران‌ها به سیر اندر ز حکمت بر زبان مهر و آبان‌ها

2 خزان گوید به سرماها همین دستان دی و بهمن که گویدشان همی بی‌شک به گرماها حزیران‌ها

1 چند گوئی که؟ چو ایام بهار آید گل بیاراید و بادام به بار آید

2 روی بستان را چون چهرهٔ دلبندان از شکوفه رخ و از سبزه عذار آید