خود را چو نمود او از اوحدالدین کرمانی رباعی 17

1 تا یوسف دل را نکنی از بن چاه یعقوب خرد ضریر باشد در راه

2 خواهی که عزیز مصر باشی در راه از عشق کمر ببند و از صدق کلاه

1 آنجا که سراپردهٔ اجلال جلال جانها همه واله اند زبانها همه لال

2 دنیا دل ما نبرد و عقبی نبرد ما را همه مقصود وصال است وصال

1 بر مردم اهل گر بد و نیک آید گه بسته شود کار و گهی بگشاید

2 غم در دل تو حامله ورجای گرفت دلتنگ مشو بوک به شادی زاید