رای مرا چو شیفته روی خویش کرد از امامی هروی غزل 6

1 رای مرا چو شیفته روی خویش کرد روی دلم ز روی کرم سوی خویش کرد

2 چندین هزار بار مرا مست هر دو کون زلفش ببوئی از سر هر موی خویش کرد

3 گاهم کمند لطف ز گیسوی وصل ساخت گاهم کمان فیض ببازوی خویش کرد

4 گه در جهان جان نفس قدس صبح اوم مشگین نفس چو صبحدم از موی خویش کرد

5 قلب مرا شکسته ی پیکان درد خواست در مرا مبادی داروی خویش کرد

6 روح مرا که گلبن بستان قدس بود خاشاک راه آتش نیروی خویش کرد

7 بازم چو در فنای فنا محو محو دید در قرب عشق آینه ی روی خویش کرد

8 چه جای آینه است که گر نیک بشنوی مستم چو دید در خم ابروی خویش کرد

9 ز آن هر نفس ز نفس امامی نفس زند کورا نفس ز نفس نفس گوی خویش کرد