بی‌پرده برآئی چو به صحرای از محتشم کاشانی غزل 136

1 بی‌پرده برآئی چو به صحرای قیامت خلد از هوس آید به تماشای قیامت

2 هنگامه بگردد چو خورد غلغلهٔ تو بر معرکه معرکه آرای قیامت

3 در حشر گر آید نم رحمت ز کف تو روید همه شمشیر ز صحرای قیامت

4 در قتل من امروز مبر خوف مکافات کاین داوری افتاد به فردای قیامت

5 بنشین و مجنبان لب عشاق که کم نیست غوغای قیام تو ز غوغای قیامت

6 پروردهٔ تفتندهٔ بیابان تمنا جنت شمرد دوزخ فردای قیامت

7 فرداست دوان محتشم از دست تو در حشر با صد تن عریان همه رسوای قیامت