چو فیض ابر به نم لاله از ابن حسام خوسفی غزل 17

1 چو فیض ابر به نم لاله را کلاه بشست بنفشه تازه شد و طرّه دوتاه بشست

2 کف سحاب چو سقّا گلاب زن برداشت ز خاک غالیه گون چهره گیاه بشست

3 بیا بیا که گر از عشق توبه می کردم به بوی زلف تو دل دست ازین گناه بشست

4 اگر به غیر تو چشم نظر سیه کردم بیا که خاک درت چشم عذرخواه بشست

5 بر آستان تو چندان گریست ابن حسام که آب دیدهٔ او نامه سیاه بشست