پیچ و خم مو را چو آن مشکین از جویای تبریزی غزل 621

1 پیچ و خم مو را چو آن مشکین سلاسل می‌دهد داد بی‌تابی دلم چون مرغ بسمل می‌دهد

2 محرم لب گشت پیغام دل از سعی زبان هرچه آرد موج از دریا به ساحل می‌دهد

3 کامیابست آنکه می‌بندد کمر بر مطلبی چشم او در کار دل بردن ز ما دل می‌دهد

4 می‌رسد از پهلوی خم ساغر و پیمانه را آنقدر فیضی که دل را پیر کامل می‌دهد

5 در بلا خرسند دارد چرخ اهل درد را برگ عیش عاشقان از پارهٔ دل می‌دهد

6 تخمی از اشک ندامت گر بیفشاندی به خاک شاد زی من ضامنم جویا که حاصل می‌دهد