1 چو جانم گرامی همی داشتی سرم را به گردون برافراشتی

2 ز روی بزرگی چه واجب کند بیفکندن آن را که برداشتی

3 چه کردم نگوئی کزینسان مرا میان جهان خوار بگذاشتی

4 تو تا کردی از مهر من دل تهی دلم را ز حسرت بینباشتی

5 بگفتار بد خواه بی سنگ من ز من روی یکباره برگاشتی

6 نبودی به دل آگه از راز من در و غم همه راست پنداشتی

7 رخم را بزر آب کردی رقم پس آنگه چو آیینه بنگاشتی

8 تو تا زادی از مادر پاک تن همه تخم آزادگی کاشتی

9 چرا بازگشتی ز آیین خویش چرا بر رخم چشم نگماشتی

10 نخواهمت هرگز مگر نیکوئی از آن پس که بد خواهم انگاشتی

11 مبیناد چشم حسن هیچ روز که با دشمنانت بود آشتی