چو لطف کردی و برداشتی از حکیم نزاری قهستانی غزل 860

1 چو لطف کردی و برداشتی به اعزازم قبول کرده‌ای ای دوست رد مکن بازم

2 مکن ز یار به آزار ترکِ دلداری چو برگرفتی و بنواختی می اندازم

3 چنان ضعیف شدم در فراقِ تو که به جهد ز اندرون به دهان برنیاد آوازم

4 چنان ز شوقِ تو مستغرقم که از حیرت دمی ز فکرِ تو با خویشتن نپردازم

5 مگر موافق رایِ تو نیست می خوردن که مست می شوم و فاش می شود رازم

6 چه می کنم نخورم ترکِ دُردِ می کردم همان به است که با دردِ خویشتن سازم

7 نزاریِ توام آخر اگر چه هیچ نی‌ام ولی به قهر مرانم به لطف بنوازم