چو بنشید این سخن از سلیمی جرونی شیرین و فرد 82

1 چنین دارم خبر از باستان گوی چو می آورد در این داستان روی

2 که یک روزی نشسته بود شیرین به گردش دختران چون ماه و پروین

1 دگر گفتش بگو کاین چرخ دوار چرا گردانست دایم همچو پرگار

2 زمین بهر چه دایم در سکون است طریق آگهی زین هر دو چون است

1 دگر باره به صد نیرنگ، پرویز به پاسخ کرد شمشیر زبان تیز

2 که ای صد همچو من از راه برده به زیبایی گرو از ماه برده