چو بنشید این سخن از سلیمی جرونی شیرین و فرد 82

1 دگر گفتش بگو کاین چرخ دوار چرا گردانست دایم همچو پرگار

2 زمین بهر چه دایم در سکون است طریق آگهی زین هر دو چون است

1 شباهنگام کان آهوی غماز برفت از دیده با صد عشوه و ناز

2 از آن غم شد فلک را گریه غالب چو خون شد سر به سر چشم کواکب

1 پری رو گفتش از دیوانه خویش نرنجم نیست چون در خانه خویش

2 سخن در سر خوشی باید چنان گفت که در هشیاری آن با سر توان گفت