رو چو نهد به ملک دل عشق توشاه سازمش از جامی غزل 495

1 رو چو نهد به ملک دل عشق توشاه سازمش بر سر عقل صبر و دین میر سپاه سازمش

2 دل که به سینه گشت خون از غم پای بوس تو تا برسد به کام خویش از مژه راه سازمش

3 طاقت خور نبینمت جا به سواد دیده کن تا پی سایه بر سرت چتر سیاه سازمش

4 خواهم اگر زنم دمی بی تو به عشرت و طرب یاد تو بگذرد به دل مایه آه سازمش

5 چون به صف نعال تو از پی سجده سر نهم کفشم اگر به سر زنی افسر جاه سازمش

6 از چه سیم اگر دهد رخصت آبم آن ذقن من رگ جان ز تن کشم رشته چاه سازمش

7 بر سر جامی ار زدی تیغ و شمردیش گنه تیغ دگر بزن که تا عذر گناه سازمش